AGRABA AMAN ZAATARI
De klassen omringen de speelplaats, die op zijn laatste kant, door een hoge muur gesloten is. Boven deze muur verschijnen regelmatig de verdwaasde blikken van de jongens, gericht op een zestigtal meisjes die op de grond, uit asfalt, lopen. Ze rennen naar de ijzeren deur, wanneer Haneen AJ Khateeb verschijnt. De 25 jaar oud jonge vrouw draagt een net met ballen. De sfeer is elektrisch, in deze school van Agraba, op enkele kilometers afstand van Syrië. Als coördinatrice van de vereniging « Madrasati » (« Mijn school »), trekt ze door het land om de toegang tot sport voor de meisjes te vergemakkelijken.
« Het is de eerste keer dat ik in een bal schiet » roept Iman, 10 jaar. Er is niet genoeg ruimte en het wegdek is niet ideaal om op correcte wijze te kunnen voetballen. Maar dat is niet het meest belangrijk. « De sportlessen bestaan bijna niet meer en het is helemaal verboden voor meisjes aan sport te doen, buiten de klasuren. Er bestaat wel een voetbalterrein in het dorp, maar ze mogen zich niet met de jongens die erop spelen, mengen« , vertelt Ansaf Hamedna, de directrice van de instelling. Daar, zoals in Amman, de hoofdstad, « bestaan er wel mogelijkheden om te spelen, maar niet genoeg en zeker niet in de landelijke zones, waar de mentaliteiten meer conservatief zijn« , laat Haneen Al Khateeb opmerken. Het is juist om deze tendens een andere richting te geven en de toegang tot sport voor de meisjes te vergemakkelijken dat de jonge vrouw door het land reist.
Deze soort programma trekt de meisjes naar de groene velden aan, en daardoor zijn ze meer en meer talrijk de vijftien opleidingscentrums die door de Jordaanse Voetbalfederatie in plaats gezet werden, te integreren; Deze hopen dat ze zich binnen enkele jaren, bij de nationale ploeg zullen voegen. Indien de ploeg van het Hasjemitische koninkrijk, zich maar op de 59ste plaats in de wereldrang bevindt, « hebben hun goede resultaten een positief beeld van de vrouwelijke sport gegeven« , beweert Soleen Al Zoubi, gewezen voetbalspeelster en actuele technische directrice van de nationale ploegen jongeren; « Wij hebben onze plaats moeten winnen, ondanks tegenwind », herinnert zich Stéphanie Al Nader, de kapitein. Veel meisjes werden gedwongen te stoppen door gebrek aan logistieke of morele ondersteuning van hun familie.
De ontwikkeling van voetbal in Jordanië, waarvan sommigen in de streek de voorbeeldigheid prijzen, zou waarschijnlijk heel anders geweest zijn, indien de FIFA niet op haar beslissing teruggekomen was, het dragen van de sluier tijdens de internationale ontmoetingen te verbieden. « Dit zou dramatisch geweest zijn voor de speelsters die de hijab droegen, en die geen concessies met hun geloof wilden doen en daardoor niet meer gespeeld zouden hebben », denkt Haneen Al Khateeb. Voor haar collega Yasmeen Shabsough, is het essentieel dat de meisjes die ze traint, « bewust worden dat deze sluier hen niet omschrijft, dat zij zich niet tot hem beperken ».
Deze pioniersters bereiden de weg voor, voor de toekomstige generaties. « De meisjes hebben modellen nodig, die hen tonen dat ze kunnen slagen », meent Haneen Al Khateeb. « Voetbal uitoefenen, is de sleutel van de emancipatie en van de onafhankelijkheid ». Yasmeen Shabsough ziet er een hefboom voor persoonlijke en maatschappelijke ontwikkeling. « Wij willen leaders vormen in de sport en die ook in hun gemeenschap een plaats zullen hebben. Het is pas dan, dat ze de zaken zullen kunnen veranderen ».
1. Iedere morgen, lopen tientallen meisjes van het Syrische vluchtelingenkamp van Zaatari, in het noorden van het land, op het terrein, aan de blikken en de druk van de gemeenschap onttrokken. Voetbal breekt het ritme van het kamp en leidt hen, zoveel als mogelijk van de werkelijkheid van het leven af. « Wanneer wij op het terrein stappen, is het een ander leven dat begint« , legt Sahar, afkomstig van Deraa in Syrië uit.
2. Haneen Al Khateeb gaat tot het vluchtelingenkamp van Zaatari. De voetbaltrainingen die er gegeven worden, vormen de gelegenheid een normaal leven te leiden, bemerkt Amala Al Hichan, Syrische coach die door de UEFA en de Duitse coöperatie gevormd werd. In het begin waren de families teruggehouden. Voetbal voor meisjes, dat kon niet. Wij zijn ermee begonnen de regels uit te leggen en daarna de basistechnieken. De ouders hebben het enthousiasme van hun kind vastgesteld. Voor hen was dit heel belangrijk, te kunnen vaststellen dat hun kinderen zich ontplooiden en nieuwe dingen leerden, en vriendschap bouwden. Volgens Amal Al Hichan, is voetbal ook een belangrijk hulpmiddel om tegen de kinderhuwelijken te kunnen vechten. De meisjes worden van hun capaciteiten bewust. De ouders, van hun kant, beseffen hoe belangrijk het voor hen is, hun jeugd volledig te kunnen beleven;
3. Haneen Al Khateeb maakt enkele tientallen meisjes vertrouwd met sport, in een school in de stad Agraba. Ansaf Hamedna windt er geen doekjes om : « de meisjes hebben niet dezelfde rechten als de jongens: noch voor sport, noch voor de rest. Er is geen gelijkheid », verontwaardigt zich de directrice van de school.
4. Als coach voor de vereniging Madrasati, brengt Raheem de grondbeginselen van voetbal aan de meisjes bij. « Een meisje moet niemand over haar capaciteiten laten twijfelen, alleen omdat ze een meisje is », legt ze uit. Met haar 11 jaar, geeft Rahaf haar gelijk: « ik hou van alles in voetbal! Ik voel me dan gelukkig en sterker! » zegt ze.
1. Shahenaz Jebreen heeft de nationale ploeg verlaten wanneer de FIFA, gedurende een tijdje aan de vrouwen verboden heeft, de sluier te dragen tijdens de officiële competities. Bij haar terugkeer op de terreinen, wil ze aan de ouders tonen « dat een islamitisch Jordaans meisje, in voetbal aanvaard kan worden ».
2. Yasmeen Shabough heeft van voetbal haar beroep gemaakt. « Ik zou niet geworden zijn wat ik ben, zonder de steun van mijn ouders », legt de jonge vrouw, 23 jaar oud, uit. Haar moeder Marwa, vertelt in vertrouwen dat ze haar dochter als een toekomstige Minister van Sport ziet. Mazen, haar vader, geeft haar geen weg aan. « We zullen wel zien waar de wind haar zal brengen. Ze is vrij haar eigen keuze te maken, en ik ondersteun haar, zegt hij trots. »
3. Yasmeen Shabough (rechts) en Haneen Al Khateeb (links) wonen de vriendelijke wedstrijd bij, waar Jordanië tegen Saoedi-Arabië speelt. « Indien er meer vrouwen komen om de nationale ploeg te steunen, zouden de stadions vrolijker zijn », zegt Yasmeen. « Maar er is altijd angst voor onze veiligheid. »
4. In het vluchtelingenkamp van Zaatari speelt voetbal de rol van een belangrijk element tegen de kinderhuwelijken. « Door voetbal worden de meisjes meer zelfstandig. De meisjes worden van hun capaciteiten bewust. De ouders, van hun kant, beseffen hoe belangrijk het is voor hen, hun jeugd volledig te kunnen beleven », zegt Amal Al Hichan, coördinator van de meisjestraining.
