BRUSSEL
Brussel/ De verbazing en de spot negeren, je ouders overtuigen om je in te schrijven in een club, hopen op correcte infrastructuur en roosters, goochelen met meer dan één beroep omdat ze weten dat voetbalster nog geen beroep is in de hoofden van het publiek en de sponsors…. Bijna alle ervaren voetbalsters hebben deze mix van hindernissen op hun pad gevonden. Vandaag de dag zijn ze met velen die zich inzetten om de jonge generaties te helpen een serener parcours te kunnen volgen.
Onder een stralende zon pauzeert Anaelle Wiard, een Belgische ex-international, speelster bij Leuven en coach van een Bosvoordse club, met de groep die ze leidt. De voetbalsters in spe klitten rond hun trainer van deze dag, leveren commentaar op haar toffe uitrusting en belagen haar met vragen: Hoe is het om een Red Flame te zijn? Ben je nu een ster? Heb je al met Ronaldo gespeeld? Zelda beeldt zich in hoe cool het wel niet moet zijn om te reizen, fun met voetbal te hebben, met meerdere speelsters op één kamer te slapen. Het doet er niet toe dat het ware leven van een Red Flame meer hindernissen en opofferingen kent, want de verandering is ingezet: voortaan doen de pioniers de andere vrouwen dromen!
Deze droom wordt steeds toegankelijker. Zoals RRC Boitsfort zijn er acht Brusselse clubs die zijn aangesloten bij de Association des Clubs Francophones de Football (samen onder de naam Girls Football Academy) waar jonge meisjes kunnen leren voetballen. Aan Nederlandstalige kant (Voetbal Vlaanderen) spelen bij RWDM Girls in Molenbeek meer dan 300 meisjes van 56 verschillende nationaliteiten. In 2016 kreeg de club van de UEFA een prijs. Ze heeft een uitgesproken sociale dimensie: “Wij willen dat de meisjes zich goed in hun vel voelen, en hun dromen kunnen nastreven, om het even of ze profvoetbalster of recreatief voetbalster willen worden, coach, scheidsrechter of gedelegeerde”, aldus Véronique Legon, één van de oprichtsters.
Dankzij deze instelling zijn er uit de club goede coaches naar boven komen drijven, zoals Asma, Yousra of Imane, die voetbal gebruiken om barrières neer te halen, timide persoonlijkheden te doen ontbolsteren en aan de meisjes te tonen dat ze nooit meer hun plaats op het veld moeten opeisen: ze hebben die!
Ook op mediavlak zit er beweging in de zaak. Sinds de zomer van 2019, het jaar waarin in Frankrijk de wereldbeker werd gespeeld, worden de wedstrijden van de Red Flames op de Belgische televisie uitgezonden door Club RTL. Hetgeen de broodnodige representaties in het Belgische sportlandschap voedt en helpt om de fakkel door te geven aan een nieuwe generatie vastberaden, stralende voetbalsters.
Fotobijschrift : Op 4 september 2018 winnen de Red Flames de kwalificatiewedstrijd voor het WK tegen Italië met 2-1. Dankzij deze overwinning mogen ze de barragewedstrijden spelen en komt Frankrijk dichterbij. Dit succes werd uitgebreid gevierd met zo’n 5000 naar Leuven meegereisde supporters. Uiteindelijk kwalificeren ze zich niet voor de Mondial.
1. Niets maakt me gelukkiger dan voetballen! Rebecca Maravali, 13 jaar, speelt al zes jaar in een club. In 2019 speelt ze in een jongensteam van RRC Boitsfort. Volgens haar coaches is ze een grote belofte in het vrouwenvoetbal, en ze loven haar teamspirit, haar présence en haar doorzettingsvermogen op het veld.
2. Zelda is een fan van Neymar. Sinds een paar maanden leert ze de geneugten van het voetbal kennen. Haar moeder steunt haar hierin. Die speelde ook voetbal in haar jeugd en herinnert zich een paar markante zaken op het veld en in het team: Als puntje bij paaltje komt, is een voetbalmatch een kleine levensles van 90 minuten.
3. In het seizoen 2018-2019 heeft Zelda zich ingeschreven in de masterclass van RRC Boitsfort. Dit speciale programma voor beginnelingen is bedoeld om de grondbeginselen van voetbal te leren alvorens een klassiek competitief parcours bij een club te volgen. Onze coach is supersympathiek, en hij gelooft in ons! Soms moeten we profoefeningen doen. Dat lukt niet altijd, maar als je valt, is dat niet erg. Je staat op een gaat door!
4. Het is volop feest in de tribunes van de Ultras! Voor 5 euro entréegeld zijn 5000 supporters de Red Flames komen aanmoedigen in hun kwalificatiecampagne voor de Wereldbeker (Frankrijk, 2019).
1. RWDM Girls is een familiale club die een dubbele identiteit wil behouden: sportief én sociaal. “Sommige clubs hebben de neiging een industrie te worden of bovenmatig selectief te werk te gaan; dat willen wij vermijden door voor iedereen toegankelijk te blijven”, aldus Jonas Devits, pedagogisch coördinator in het seizoen 2018-2019. “Politici praten veel over sport als educatieve, sociale hefboom, maar denken al snel dat dat spontaan gebeurt. In de realiteit is het niet van ‘geef een bal aan een jongere, en het komt wel goed’”, gaat hij verder, waarna hij benadrukt dat coaches zich volop moeten inzetten en laten vormen om de kinderen op alle vlakken zo goed mogelijk te begeleiden.
2. Véronique en Ramzi hebben samen RWDM Girls opgericht. Voor hen beiden en voor hun twee dochters is de club een tweede thuis. Ramzi vertegenwoordigt de club, beheert de projecten en superviseert de teams. Zijn echtgenote zet zich volop in als gedelegeerde en organiseert de meeste evenementen. Beiden zien erop toe dat er een sfeer van solidariteit en welwillendheid onder de clubleden heerst, en willen dat de meisjes opgroeien in de overtuiging dat alles mogelijk is. “Nooit opgeven, is ons devies”, benadrukt Véronique.
3. Vier jaar geleden is Noélie, tot grote verbazing van haar ouders, gestopt met klassiek ballet om keepster te worden: “Ik wilde lol maken en me uitleven. Mijn vader had schrik voor mij omdat hij dacht dat een meisje zich snel pijn zou doen. Toen het me gelukt is, was hij super gelukkig. Ik hoor niet graag dat speelsters gemankeerde jongens zouden zijn. Ik maak me op, ik draag hoge hakken en met mijn lange rode nagels kan ik perfect spelen.”
4. Bij coach Yousra zit sport in haar bloed. “Ik heb Canadese lacrosse gespeeld, aan atletiek gedaan, Braziliaanse jiujitsu, Engels boksen, Thais boksen, basketbal en natuurlijk voetbal”. Doordat ze regelmatig op RWDM Girls kwam om haar twee nichtjes te begeleiden, kreeg ze een job als coach aangeboden, wat ze sinds het vorig seizoen doet. “Ik doe de allerkleinsten; zien hoe die zich helemaal ontwikkelen, motiveert me enorm. Toen ik zo oud was, kon je niet in een meisjesteam spelen, zij hebben die kans nu wel. Ik wil ze een goede opleiding geven.”
